Rozdział 73.

*z perspektywy Olivii.

Siedziałam tam już bardzo długo i miałam przeczucie, że zaraz ktoś po mnie przyjdzie. Tym ktosiem okazał się Harry. 

- Co tu robisz ? - spytał patrząc na mnie z rękoma w kieszeni.

- Siedzę i umieram. - powiedziałam dalej gapiąc się w niebo.

- Rozumiem. - usiadł koło mnie. 

- Dlaczego on mi to zrobił Harry ? Byłam aż taką złą dziewczyną ? Jestem aż tak bardzo beznadziejna ? To wszystko dzieje się za szybko. - złapałam się za głowę. 

- Uwierz mi, że na pewno nie jesteś beznadziejna. Chłopak tylko nie docenił tego, co dostał od losu. - uśmiechnął się. 

- Julka pewnie mnie szuka.. 

- Dalej cie szuka, więc lepiej chodź na dół. - Harry wstał i wyciągnął rękę w moją stronę. 

- Jesteś wspaniałym przyjacielem. - posłałam mu ciepły uśmiech. 

- Wszyscy mi to mówią. - wypiął dumnie pierś. 

Zeszliśmy na dół.  Kiedy Julka mnie zobaczyła, podbiegła pode mnie i powiedziała: 

- Gdzie ty byłaś ? Wszystko w porządku ? - złapała mnie za ramiona.

- Musiałam ochłonąć, ale wszystko już jest ok. 

- Na pewno ? Jak chcesz to możemy wrócić do domu. Dla mnie nie ma żadnego problemu.

Uśmiechnęłam się i przytuliłam ją. 

- Naprawdę wszystko już jest dobrze. Są twoje urodziny i nie ważne co się stało, chcę je świętować razem z moją przyjaciółką i przyjaciółmi. Chodź lepiej zatańczyć. - pociągnęłam dziewczynę w stronę parkietu.

 Chłopcy poszli sobie usiąść  a ja wirowałam  z Julią.  Tak przetańczyłyśmy dwie piosenki, ale potem się zmęczyłam i chciałam usiąść. 

- Ale się zmęczyłam. - padłam na  siedzenie. 

Wszyscy spojrzeli na mnie dziwnie. 

- Jest północ, a ty już zmęczona ? - Liam spojrzał na mnie dziwnie. 

- Różnie bywa. - wzruszyłam ramionami.

    * Z perspektywy Julii

Wiedziałam, że Olivia umie dobrze udawać, ale nie że aż tak. Wiedziałam też, że wcale z nią nie było tak dobrze, jak widać. Niall to także mój przyjaciel, ale nie spodziewałabym się po nim czegoś takiego. Było mi jej teraz  żal. Widać, że widok Nialla z Blankom bardzo ją skrzywdził. 

-  Żyjesz ? - poczułam, jak Zayn mną trzęsie. 

- Co ? A tak,tak. Idziemy zatańczyć ? - spytałam całując go w policzek. 

- Zaraz, ale najpierw chcę cię gdzieś zabrać. - uśmiechnął się. 

- Teraz ? - podniosłam brew.

- Tak teraz. Chodź. - złapał mnie za rękę i pociągnął w stronę wyjścia. 

- Dobra, gdzie idziemy ? 

- Zobaczysz.

Poczułam, jak zakłada mi opaskę na oczy.

- Zayn,  czy ty się dobrze czujesz ? - zaśmiałam się.

- Nawet nie wiesz jak dobrze. A teraz nie marudź tylko chodź. 

* 15 minut później. 

Szliśmy jakąś drogą, ale potem skręciliśmy w jakąś małą dróżkę. Chwile później, zatrzymaliśmy się. 

- Jesteś gotowa  ? - spytał trzymając ręce na moich ramionach. 

- Nie wiem jeszcze na co, ale raczej tak. - zaśmiałam się. 

W tej chwili z moich oczu zsunęła się opaska i ujrzałam wielką polanę. Na niej rozłożony był koc, a wokoło świece. Było wszystko dokładnie  tak, jak sobie wyobrażałam. 

- Podoba ci się ? - poczułam jego ręce, oplatające mnie. 

- To jest cudowne. Dziękuję, naprawdę ci dziękuję. - pocałowałam go w usta. 

- Wiedziałem, że ci się spodoba. Mogę ci coś powiedzieć ? - spytał spuszczając wzrok. 

- Słucham. - złapałam go za ręce. 

- Jesteś wspaniałą dziewczyną. Nigdy nie spotkałem kogoś takiego cudownego jak ty. Życzę ci wszystkiego najlepszego i żebyś była dalej taką Julką jaką pokochałem i jaką jesteś. Kocham cię. - złożył mi namiętny pocałunek na ustach.
Byłam szczęśliwa.
_____________________________________________________________________
WSZYSTKIE  osoby czytające proszę o zostawienie komentarza. Chcę wiedzieć ile was jest, bo ostatnio pod rozdziałem 1 komentarz to rutyna. Może być nawet krótkie : czytam. Dziękuję x
I wiem, że ostatnio są krótkie rozdziały, ale teraz jest wystawianie ocen i jest jedna wielka masakra.. Kiedy się to wszystko skończy, będą dłuższe na pewno.